Ας μιλήσουμε για γονεϊκότητα

Ένα ταξίδι που ξεκινά με την αγάπη και συνεχίζεται με καθημερινή προσπάθεια, τρυφερότητα και εξέλιξη. Η γονεϊκότητα δεν είναι μια απλή ιδιότητα, ούτε ένας ρόλος

που αναλαμβάνουμε από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι ένα βαθύ, εσωτερικό ταξίδι που

ξεκινά με τη γέννηση ή ακόμα και την απόφαση να φροντίσεις έναν άλλο άνθρωπο και

συνεχίζει για μια ολόκληρη ζωή. Δεν υπάρχουν εγχειρίδια, ούτε απόλυτες αλήθειες.

Υπάρχουν όμως στιγμές, μαθήματα, συναισθήματα και μια αγάπη που δύσκολα

περιγράφεται με λέξεις.

Πολλοί φαντάζονται τη γονεϊκότητα σαν μια σειρά από υποχρεώσεις: φροντίδα, κανόνες, υπομονή, καθοδήγηση. Στην πραγματικότητα, είναι μια συνεχής πορεία αλλαγής και αυτογνωσίας. Ο γονιός δεν μεγαλώνει μόνο το παιδί, μεγαλώνει κι ο ίδιος μαζί του. Μαθαίνει να είναι πιο υπομονετικός, πιο ευέλικτος, πιο τρυφερός, πιο δυνατός. Η γονεϊκότητα σε φέρνει αντιμέτωπο με τις μεγαλύτερες ανασφάλειές σου, αλλά και με τις πιο δυνατές σου αντοχές. Σε μαθαίνει να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια. Να σταματάς, να ακούς, να παρατηρείς. Είναι το σχολείο της ενσυναίσθησης.

Είναι στιγμές που νιώθεις εξαντλημένος, κι όμως βρίσκεις τη δύναμη για ακόμα ένα

παραμύθι πριν τον ύπνο. Είναι φορές που αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, κι όμως ένα

παιδικό χαμόγελο σε επιβεβαιώνει πιο δυνατά απ’ ό,τι χίλιες λέξεις. Η γονεϊκότητα είναι

γεμάτη αντιφάσεις: κούραση και ενέργεια, αμφιβολία και σιγουριά, φόβος και πίστη. Κι

όμως, μέσα σε αυτές τις αντιθέσεις, ανθίζει μια ανιδιοτελής αγάπη , καθαρή, χωρίς

όρους, χωρίς προσδοκίες. Μια αγάπη που δεν ζητά τίποτα σε αντάλλαγμα, που

μαθαίνει, που ωριμάζει και διευρύνεται καθημερινά.

Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει ένας γονιός δεν είναι η τελειότητα. Είναι η παρουσία. Να είναι εκεί στις χαρές και στις λύπες, στις επιτυχίες και στα λάθη. Να είναι ένα σταθερό χέρι, μια ήρεμη φωνή, μια ασφαλής αγκαλιά. Δεν χρειάζεται να τα κάνουμε όλα σωστά. Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς, να αγαπάμε χωρίς όρους και να έχουμε το θάρρος να ζητάμε συγγνώμη όταν χρειάζεται. Τα παιδιά δεν χρειάζονται αλάνθαστους γονείς, χρειάζονται γονείς που προσπαθούν, που νιώθουν και που εξελίσσονται.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για γονεϊκότητα χωρίς εξιδανικεύσεις, χωρίς συγκρίσεις, χωρίς

ενοχές. Ας αναγνωρίσουμε την προσπάθεια που κάνει κάθε γονιός πίσω από κλειστές

πόρτες. Ας μοιραστούμε τις αλήθειες μας, τις απορίες, τα λάθη και τις μικρές μας νίκες.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η γονεϊκότητα είναι μια βαθιά ανθρώπινη εμπειρία. Ένα

μονοπάτι γεμάτο συγκινήσεις, μαθήματα και νόημα. Ένα ταξίδι που δεν χρειάζεται

τέλειους χάρτες, μόνο ανοιχτές καρδιές.